CANININ YANMASINA KIYAMAM Kİ

Fakir köylü kadın subaşına bırakılmış bir bebek bulur. Alır bebeği, besler, bakar büyütür, kısıtlı olanaklarıyla. Tüm sevgisini verir bu terkedilmiş çocuğa. Yaşamını adar. Annesi bilir küçük yavru kendisine sevdayla bağlı özverili kadını. Günün birinde "gerçek anne" döner köye... Ve terkettiği yavrusunu aramaya başlar... Bulur ve geri almak ister. Vermek istemez çocuğu büyütüp ona yıllarca "annelik" eden kadın. Ve bir çare bulunur, köyün bilgesi tarafından... Ortaya bir daire çizilecektir ve çocuk kollarını iki yana açarak dairenin ortasına yerleştirilecektir ve daha sonra "annelerden" çocuğu çekmeleri istenecektir. Yani... Kim kuvvetli çekerse, çocuk o "annede" kalacaktır. Daire çizilir, çocuk kollarını yana açar. "Çekin" diye bağırır bilge... Çocuğunu terkeden anne kuvvetlice asılır oğlunun koluna... Ama diğer anne hareket bile etmez... "Neden çekmedin?Huh???" diye bağrışır köylüler... "Ben" der kadın, "oğlumun kolunu çekip, onun canının yanmasına kıyamam ki...